Παιχνιδίσματα του ήλιου,

ξεπεταρούδια της χαράς,

νότες στις σκάλες του πεντάγραμμου

τρέχουν για να παραβγούν

το σφύριγμα του ανέμου.

Χάδια ζεστά

του θέρους καλωσόρισμα.

Μοσχοβολιά και φυλαχτό

τούτη η μελωδία,

που σα δραπέτης ροβολά

από φτερά αγγέλων

Μα ένας ήχος αυστηρός,

κάνει τις νότες κουρνιαχτό,

ταράζει το τραγούδι.

Τρελό μελίσσι ακούγεται

που το καθήκον το καλεί

τη θέση του να πάρει.

Μετά σιωπή…

Κι η αυλή στέκει

παρέκει σιωπηλή,

ζητιάνα για παρηγοριά

στου τζίτζικα τη νότα,

μετράει αυγές και δειλινά

του χρόνου κομπολόι,

και κάθε χάντρα δρασκελιά

στου φθινοπώρου τα γλυκά

και γνώριμα τραγούδια.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΣΟΥΛΕΛΕ (ανέκδοτο κείμενο)

…