Από το ημερολόγιο ανώνυμου αγωνιστή
Μάρτης1821

Μαζευτήκαμε όλοι στη μονή της Αγίας Λαύρας.
Οπλαρχηγοί κι απλός λαός ακούγαμε τη δοξολογία συγκινημένοι.Οι ψαλμοί γιόμιζαν το χώρο και τις ψυχές μας.
Ο Θεός ήταν μαζί μας. Άνοιγε θαρρείς τα χέρια του κι έκλεινε στην πλατιά αγκαλιά του την πολύπαθη πατρίδα μας.
Σαν ακούστηκε το "Δι' ευχών", ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στάθηκε μ' επισημότητα στην Πύλη.Μπροστά του οι οπλαρχηγοί έφεραν το λάβαρο της Επανάστασης, το λάβαρο της Πατρίδας.Γονάτισαν κι αυτός το ευλόγησε με δάκρυα στα μάτια.Καθώς έψελνε η φωνή του ράγισε. "Αδέρφια, αρχινά ο αγώνας για τη λευτεριά μας.Κανέναν δε φοβούμαστε.Έχουμε στο πλάι μας το Θεό.
Ένας ένας οι οπλαρχηγοί κι ύστερα εμείς προσκυνήσαμε το Ευαγγέλιο, την εικόνα του Χριστού και το λάβαρο.
Κείνη την ώρα ένας κόμπος στάθηκε στο λαιμό μου. Σταυροκοπήθηκα, έσφιξα το ντουφέκι μου κι έκλεισα στην καρδιά μου την αγαπημένη μου πατρίδα.
Μόνο γι' αυτήν ζω κι αν χρειαστεί γι' αυτήν και θα πεθάνω.