ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΕΛΙΑΣ
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΕΡΓΑ
Στρατή Μυριβήλη «Απ’ την Ελλάδα»
«Η Λέσβος είναι το μεταίχμιο Ελλάδας και
Ανατολής. Έχει όλη τη χλιδή της αντικρινής Λυδικής, ισορροπημένη από το μέτρο,
το ρυθμό και το ισόρροπο πνεύμα της Ελλάδας. Κράτησε την πλούσια καρδιά της
Ανατολής και την έκανε αίσθημα και αρμονία. Το δάσος της ελιάς είναι απέραντο.
Μια θάλασσα γλαυκή και ασημένια, που κυματίζεται ανάλαφρα και κρατά αδιάκοπα
στα φυλλώματα ένα απόφεγγο φεγγαριού. Ανεβαίνει αυτό το αργυρό δάσος ως τις
κορφές των βουνών, σκαλί-σκαλί, σκαρφαλώνει στους βράχους του Ολύμπου,
καβαλικεύει τον Λεπέτυμνο. Σηκώνεις τα μάτια προς τον ουρανός κι αντικρίζεις τα
ασημένια κύματα ν’ ανεβαίνουν. Είναι εκατομμύρια δέντρα, που γενιές αγροτών
φύτεψαν ως πάνω στα κατσάβραχα, κουβαλώντας από τον κάμπο μέσα σε κοφίνια το
χώμα για να τα θρέψουν. Περπατάς με σεβασμό μέσα στον ιερό ελιώνα. Το φως περνά
σμαραγδί, σκορπιέται διακριτικά. Όλα είναι κατανυχτικά και ήσυχα, όπως μέσα σε
μιαν εκκλησιά όταν έρχεται το σούρουπο. Οι κοπέλες παίρνουν το «ελιόδακρυ»,
την γκόμμα που στάζει από τους κορμούς του δέντρου, βάζουν αναμμένα καρβουνάκια
από κληματίδα στο πήλινο θεμιατό και θεμιάζουν μ’ αυτό τα έρημα ξωκλήσια.
Μοσκοβολά ο τόπος. Οι κορμοί των δέντρων είναι βασανισμένοι από μια αγωνιώδη
προσπάθεια. Συστρέφονται, γονατίζουν να προσευχηθούν, υψώνουν σκληρά μπράτσα,
μέλη τυραγνισμένα από την κίνηση, όλο αγκώνες και γόνατα. Οι στριφτές ρίζες
βυζαίνουν από την καρδιά της γης το χρυσό λάδι, για το καντήλι των Αγίων και
για τη σαλάτα του φτωχού.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου